W sytuacji choroby dziecka masz kilka możliwości, z których możesz skorzystać:

• Dwa dni wolne na dziecko (art. 188 Kodeksu pracy):
  Każdy rodzic ma prawo do dwóch dni płatnego wolnego na opiekę nad dzieckiem do 14. roku życia. Możesz wykorzystać te dni jednorazowo lub podzielić je na pojedyncze dni bądź godziny – decyzja należy do Ciebie.
  
  
• Dni wolne na żądanie:
  W roku kalendarzowym przysługują Ci 4 dni wolne na żądanie (również płatne). To dobre rozwiązanie, gdy nagle musisz zostać z chorym dzieckiem w domu.
  
  
• Zasiłek opiekuńczy:
  Jeżeli dziecko wymaga dłuższej opieki, możesz skorzystać z zasiłku opiekuńczego. Przysługuje on na dzieci do 14. roku życia i jest wypłacany na podstawie zwolnienia lekarskiego wystawionego przez pediatrę.
  
  
• Urlop bezpłatny:
  Jeśli sytuacja tego wymaga, możesz wnioskować o urlop bezpłatny. Należy jednak pamiętać, że jego przyznanie zależy od zgody pracodawcy.
  
  
• Rozmowa z pracodawcą:
  Warto spróbować omówić możliwość pracy zdalnej lub elastycznego grafiku. Czasem nawet drobne zmiany w godzinach pracy mogą pomóc w pogodzeniu obowiązków zawodowych z opieką nad dzieckiem.
  
  

Obecnie korzystam ze zwolnienia lekarskiego, aby opiekować się moim synem, Szymonem, który jest chory. Dzięki temu mogę być blisko niego, dbać o jego potrzeby i zapewnić mu spokojny czas w domu. Choroba dziecka nigdy nie jest łatwa – często pojawia się frustracja, złe samopoczucie i wymagające emocje. Dzieci w takich momentach potrzebują więcej uwagi i cierpliwości, co bywa wyczerpujące.

       Ostatnie tygodnie były dla mnie prawdziwym wyzwaniem. Każdy dzień zaczyna się od porannego biegu: przygotowanie śniadania, pakowanie posiłków do szkoły i pracy, szybki kurs do szkoły, potem praca, wizyty u lekarzy, zajęcia, domowe obowiązki… Wszystko toczy się w szalonym tempie, a doba wydaje się zbyt krótka na wszystko, co muszę zrobić.

       Nie było łatwo, zwłaszcza gdy dowiedziałam się, że Szymek ma problemy ze wzrokiem i potrzebuje okularów. To kolejny niespodziewany wydatek w styczniu, a przecież wciąż muszę opłacić ferie zimowe dla chłopców, bo praca nie czeka. Ale… nie zamierzam się poddawać.

       Po pracy i szkole rozpoczyna się nasza popołudniowa przygoda: w poniedziałki spotkania z psychologiem, od wtorku do piątku treningi piłki nożnej, a w weekendy turnieje, które pochłaniają pół dnia. W międzyczasie oczywiście dom: nauka z Szymkiem, zabawa z Miłoszem, gotowanie, sprzątanie…

       Czasami czuję, że brakuje mi tchu, a zmęczenie odbiera chęci na robienie czegoś tylko dla siebie. Nawet moja twórczość – ta iskierka, która dawała mi tyle radości – gdzieś się zagubiła. W głowie pojawia się pustka, a wena ucieka gdzieś w wir codziennych spraw.

        Mimo wszystko, nie zamierzam się poddać. Uwielbiam, gdy w moim życiu ciągle coś się dzieje – wtedy czas płynie szybciej, a ja czuję, że żyję. Chociaż bywa ciężko, to moja energia mi na to nie pozwala, by zatrzymać się i rozłożyć ręce.

        Muszę jednak przyznać, że przyszedł czas, by wygospodarować chwilę dla siebie. Znaleźć te małe okruchy czasu, w których mogę na nowo odkryć swoją twórczość. I właśnie z tym przychodzę do Was, moi drodzy Czytelnicy. Jesteście dla mnie bardzo ważni, a każda Wasza wskazówka czy komentarz są dla mnie cenne. Może podpowiecie mi, o czym chcielibyście przeczytać? Co Was ciekawi, co sprawia, że zatrzymujecie się na chwilę w codziennym pędzie?

         Wszystko, co robię, robię dla moich synów. Gdybym mogła, dałabym im gwiazdkę z nieba. Są dla mnie najważniejsi, ich potrzeby i problemy są zawsze na pierwszym miejscu. Codziennie zachowuję w sercu te drobne chwile, które spędzamy razem. To one dodają mi siły i motywacji, by działać dalej, by zarażać ich radością i pokazywać, jak piękne jest życie.

          Miłość, jaką dostaję od moich chłopców, jest bezcenna. Ich troska o mnie – pytania, czy wszystko dobrze, czy odpoczęłam – to największy skarb, jaki mogłam dostać. Dzięki nim chce mi się wstać z łóżka każdego ranka, mimo zmęczenia i trudności.

          Chcę Wam coś polecić – szukajcie tych najmniejszych gestów, które wywołują uśmiech na Waszych twarzach. To może być drobnostka: uśmiech dziecka, miłe słowo od bliskiej osoby, moment ciszy z kubkiem herbaty w ręce. To od takich małych chwil zaczynają się te większe kroki.

       „Matki Pingwinów” to serial, który porusza najgłębsze zakamarki serca. Opowiada o rodzicielstwie pełnym wyzwań, ale i o bezwarunkowej miłości, która daje siłę, by walczyć każdego dnia. Jako mama dziecka z niepełnosprawnością, oglądałam tę historię z bijącym sercem – widziałam w niej odbicie swojej codzienności, ale także pewne braki, które są bolesne, bo dotyczą nas wszystkich.
 
       Główna bohaterka serialu jest bokserką – silną, zdeterminowaną, zdolną pokonać każdego przeciwnika na ringu. Jednak to, co spotyka ją w życiu prywatnym, staje się wyzwaniem, które wydaje się przerastać nawet ją. Diagnoza jej syna – autyzm – sprawia, że po raz pierwszy czuje się zagubiona i bezradna.

      Miniony rok był dla mnie czasem pełnym wyzwań, ale i ogromnych sukcesów. Każdy dzień przynosił coś nowego – zarówno trudne momenty, które wymagały ode mnie siły, jak i chwile radości, które przypominały, dlaczego warto iść naprzód. 2024 rok był pełen zmian, nowych doświadczeń i projektów, które mogłam realizować dzięki wsparciu moich bliskich oraz Was – moich czytelników. Teraz, z nową energią, wkraczam w 2025 rok i już teraz wiem, że będzie to czas pełen ekscytujących wyzwań!

     Patrząc wstecz, mogę śmiało powiedzieć, że 2024 rok przyniósł wiele niezapomnianych chwil, które zapisały się w naszej rodzinnej historii. Było pasowanie Szymona na ucznia – wydarzenie pełne emocji i dumy. Choć codziennie mierzymy się z jego wyzwaniami, to widzę, jak ogromne postępy robi, co daje mi motywację do dalszego wspierania go w szkole i poza nią.