W ostatnim czasie mieliśmy również dwie imprezy urodzinowe w rodzinie, na których oczywiście byliśmy. Były to trzecie urodzinki Amelii mojej siostrzenicy i 7 urodziny mojego siostrzeńca Adrianka.

W piątek 28 października wyruszyłam również z całą rodzinką na uroczystą przysięgę Mojego Brata Michała do zasadniczej służby wojskowej. I mogę się pochwalić, że dostał się do 19 lubelskiej brygady zmechanizowanej. Uroczystość odbyła się w Poznaniu po przygotowaniu wojskowym. Brat nawet wrócił w Swoim mundurze. Z okazji tego, że miałam okazję być na tej uroczystości udało mi się troszeczkę zwiedzić Poznań maszerując pieszo. Byliśmy w Galerii Stary Browar, [przeszliśmy przez park, w którym był bardzo fajny plac zabaw dla dzieci, szliśmy również ulicą Półwiejską (tą nazwę jedyną udało mi się bardzo dobrze zapamiętać) docierając do centrum miasta, troszkę mają rozkopane ale wokół jest bardzo dużo knajpek i sklepów. Ludzie w Poznaniu byli bardzo uprzejmi, ale widać również było że cały czas się gdzieś śpieszą. Kierowaliśmy się dalej w kierunku Katedry położonej na wyspie Ostrów Tumski, otoczonej korytem Warty i Cybiny. Tam zakończyliśmy swoją podróż gdyż wszyscy już byli bardzo zmęczeni a przede wszystkim moi synowie, którzy dzielnie kroczyli z Nami na swoich małych stopkach. Z Ostrowa Tumskiego ruszyliśmy autobusem cztery przystanki i dalej poszliśmy pieszo. Po drodze udało nam się kupić ciepłe pączki i dalej poruszaliśmy się w stronę Naszego hotelu Topaz położonego przy ul. Przemysłowej 34A. W tym dniu nie tylko podróż autem była długa ale również Nasz spacer po Poznaniu. 😊 Do pokoju udało Nam się zamówić pyszną kolacje i wszyscy po wieczornej pielęgnacji ciała poszliśmy spać. Rano pyszne śniadanie w hotelu, chłopcy nie wiedzieli co chcą jeść tak dużo było pyszności przygotowanych a i tak zakończyli na bułeczkach i miodzie. Na 8.45 dojechaliśmy autem na ul. Wojska Polskiego 86, gdzie już wszyscy kierowali się na plac, na którym miała się odbyć uroczysta przysięga. Po uroczystości dostaliśmy informację od brata, iż dopiero koło 14 będziemy mogli po Niego przyjechać dlatego też wybraliśmy się na zakupy do Poznańskiego Primarka. W galerii prócz zakupów nawet udało się pójść na lody i mamy sms możecie przyjeżdżać. Odebraliśmy Brata i ruszyliśmy w kierunku Lublina do domu. Tak zakończył się Nasz dwudniowy wyjazd. 

A teraz troszeczkę powiem Wam o czym miałam najpierw napisać ale doszłam do wniosku, że lepiej zacząć pisanie o czymś miłym. Wczoraj odwiedziłam mojego Tatę, ciocię, dziadka, wujka i babcię a w dniu dzisiejszym 1 listopada postanowiłam troszkę odpocząć w domku i przyjąć jak najlepiej swoich gości.

Wieczór bardzo miło spędzony w gronie osób na których zawsze w każdej chwili mogę liczyć. I takich ludzi każdemu z Was życzę abyście mieli takich przyjaciół, którzy nie będą patrzeć na to ile macie w kieszeni tylko będą Was darzyć zaufaniem i przyjaźnią za to kim jesteście. Kamila to Moja przyjaciółka, która znam od technikum zawsze mnie wysłucha i jest w każdym momencie moich trudnych chwilach. Jestem jej wdzięczna za każdą radę i słowo, które od Niej otrzymałam za to wsparcie i przyjaźń. Ten wspólny czas spędziliśmy bardzo miło, na uśmiechach, rozmowach i zabawach z moimi dzieciaczkami. 

Jesień to nie tylko pora roku pełna złocistych barw, ale również czas w którym Nasze dzieci częściej chorują. Przeziębienie przychodzi tak naprawdę znienacka i tutaj chciałabym zaproponować Wam kilka domowych sposobów na walkę z przeziębieniem jak również podniesienie odporności Naszych pociech. Dzieci to Nasze największe szczęście, które Nas w życiu spotkało i warto dbać aby czuli się jak najlepiej w tym wirusowym okresie. Każdy kto ma dziecko w domu niezależnie od wieku chcę dla Niego jak najlepiej i na pewno większość z Nas zna jakieś sposoby na domowe porachunki z przeziębieniem. Ja dziś podzielę się tym co u mnie działa bo wiem, że moim dzieciom to pomaga to może pomoże chociaż troszeczkę też i Waszym skarbom.

Jak radzić sobie w trakcie przeziębienia występującego u dzieci?

Przede wszystkim musimy pamiętać na początek o tym, aby zapobiegać niż leczyć bo niekiedy nawet domowe sposoby nie pomogą jeśli gorączka u dzieci jest powyżej 39 stopni. W tedy najlepiej udaj się z dzieckiem do pediatry niech lekarz zbada dziecko i zadecyduje czy jest potrzebny antybiotyk. Oczywiście My Matki wiemy najlepiej kiedy już występuje ten czas gdzie dziecko potrzebuje wizyty u lekarza i tak naprawdę może to być nawet moment, w którym Nasza pociecha nawet nie ma gorączki ale nie daje rady ustać na nóżkach, leci nam przez rączki, przestała jeść i pić a przecież wiemy, że odwodnienie organizmu jest bardzo złe bo potem jest ciężko nawodnić dziecko bez pomocy kroplówek. Mówię Wam o tym wszystkim bo jako Mama dwóch synów w wieku 6 i 4 lata przeżyłam już bardzo wiele chwil gdzie obawiałam się o życie swojego dziecka. Naprawdę nie trzeba wiele aby dziecko złapało infekcje dróg oddechowych, zapalenie oskrzeli a czasem nawet zapalenie płuc jak również zwykłego kataru, który pojawił się na początku cieknącą wydzieliną podobną do wody po czym w ciągu dwóch dni już była wirusowa, gęsta, zielonkawa wydzielina, dlatego też bardzo ważne jest aby zadbać już na samym początku o odporność Naszych dzieciaczków aby uchronić je chociażby od bardzo poważnego choróbska. 

Ja jako Mama dwóch chłopców serwuje im przepyszny domowy syrop z cebuli, sama też go uwielbiam i korzystam aby zapobiegać niż leczyć. Przepis jest bardzo prosty, potrzebujemy cebulę, cukier i mały słoik. Cebulkę kroimy w małą kosteczkę i zasypujemy cukrem, odkładamy w ciepłe miejsce i czekamy aż cebulka puści sok, tak przygotowany syrop podaje dzieciom kilka razy dziennie. Co dwa trzy dni przygotowuje świeżutki. Możesz taki syrop troszkę podrasować i dodać troszkę startego, świeżego imbiru. Polecam również ugotować Naszym dzieciaczkom rosołek, który wzmocni organizm Naszych maluszków w walce z przeziębieniem. Tak tak jest to naprawdę bardzo pomocne a po za tym większość dzieci uwielbia taki domowy rosołek z dodatkiem natki i dużej ilości marchewki. Rano na śniadanie od czasu do czasu możesz przygotować wszystkim domownikom mleko z dodatkiem miodu i czosnku a wieczorem przy wspólnym spędzaniu czasu przygotuj gorącą herbatkę z syropem malinowym i dodatkiem cytryny to rozgrzeje każdego nawet największego zmarźlucha. 

Walcząc z katarem pamiętajmy, że warto przede wszystkim zwracać uwagę czy Nasze dzieciaczki wydmuchują nosek. Maluszkom proponuję odciągać wydzielinę za pomocą aspiratora do nosa. W aptekach znajdziemy przeróżne aspiratory ja tak naprawdę zakupiłam w atrakcyjnej cenie, z której korzystałam za pomocą odkurzacza. Czasem nawet do dzisiaj jeszcze z niej korzystam bo jest to bardzo pomocne przy bardzo zalegającej wydzielinie. Oczywiście zanim zaczniesz odciągać takim aspiratorem wydzielinę to przygotuj nosek swojego maluszka ja korzystałam na początek z kropli do nosa najzwyklejszych, które działają nawilżająco. Po kilku minutach pryskałam do każdej dziurki oddzielnie wodę morską z delikatnym napięciem aby dziecko się bardzo nie przestraszyło i dopiero później odciągałam wydzielinę. U nas się to w 100% sprawdzało a jak u Ciebie będzie ciężko mi powiedzieć dopóki nie spróbujesz to się nie dowiesz. Dbam również aby każde z pomieszczeń w Naszym mieszkaniu było przewietrzone i to samo Tobie polecam, dzięki takiej formie nawet samej mi się lepiej śpi w nocy. Ktoś może powiedzieć, że krople do nosa to nie domowy sposób ale wiem, że raczej w każdym domu takie kropelki się znajdą. Pamiętaj również, że przy katarze trzeba pamiętać nie tylko o nawilżaniu pomieszczeń ale również bardzo dobrym nawadnianiu organizmu i tu ta wspomniana herbatka z sokiem malinowym bardzo się przyda. Domowym sposobem na katar są również olejki eteryczne. Ja osobiście mogę polecić eukaliptusowy, najczęściej skrapiam delikatnie ubranko dziecka to ułatwia oddychanie. W sumie do domowych sposobów nie wolno zaliczać maści VapoRub ale polecam ją mieć w swojej apteczce bo działa podobnie jak olejek eteryczny a dodatkowo jak wysmarujesz dziecku klatkę piersiową, plecki i stópki to działa rozgrzewająco. 

Myślę, że nie do końca udało mi się wyczerpać ten temat ale mam nadzieję, że choć troszkę Wam pomogłam. Kolejny wpis poświęcę nauce wydmuchiwania noska, opowiem Wam o tym co mi pomogło aby moje dzieci się nauczyły dmuchać w chusteczkę.

Mamy już październik, piękna złota jesień, drzewa oplecione pięknymi kolorami, wokół drzew liście, kasztany, w lesie znajdziemy grzyby. Jesień to czas, który następuje po gorącym lecie pełnym wrażeń i ciekawych atrakcji, które czasem były zaplanowane a czasem tak po prostu nastąpiły w ferworze ciekawych możliwości wyjazdu. 

Dziś przychodzę do Was z kilkoma pomysłami na Nasze jesienne wieczorki przepełnione nutą spokoju, sprawiające Nam radość i poprawę humoru. Okres jesienny niektórzy uważają za melancholijny co sprawia, że włącza im się myślenie iż związku z tym, że pogoda się popsuła, więcej pada, jest chłodniej to nie możemy zorganizować sobie cudownego wieczoru.

Kilka pomysłów na jesienne wieczory.

Ciężki dzień w pracy, nadmiar obowiązków, pogoda za oknem nie powinna mieć wpływu na to jak spędzimy czas, a tym bardziej abyśmy przeleżeli już do końca dnia w łóżku choć wiem sama po sobie, że to najbardziej wyczekiwana chwila. Zamiast położenia się do łóżka na początek zabierz partnera/partnerkę, męża/żonę, dzieci, przyjaciół na spacer. W trakcie takiego spaceru podziwiajcie piękno natury, kolory które daje nam ta pora roku, zbierzcie jakieś dary z których wspólnie możecie zrobić ozdoby do Waszego domu/mieszkania. To da Wam dużo energii i wzbudzi u Was chęć na dalsze spędzanie miło czasu. Po powrocie z takiego spaceru przygotujcie sobie jesienną herbatkę z cytryną, gorącą czekoladę a Ci co wolą nutkę alkoholu niech przygotują sobie grzane czerwone wino z dodatkiem goździków i pomarańczy, wskoczcie pod kocyk włączcie ulubiony film, albo pograjcie w ulubioną planszówkę. Natomiast jeśli ten wieczór przypada, że jednak będziesz musiał/a spędzić go sam/a to weź do ręki książkę i czytając zrelaksuj się. Oczywiście to nie koniec pomysłów, które mogę Ci zaproponować jest tego dużo więcej. Relaksować się możesz również odnajdując w sobie pasję, a może nawet już ją masz. Mówiąc pasje to mam na myśli wspólne wieczorne gotowanie, pieczenie ciast, robienie na drutach, prace plastyczne, kolekcjonowanie np. znaczków czy monet. Ostatnio jeden z moich znajomych opowiadał jak zafascynował swoje dzieci tym, że buduje kolekcje pieniędzy z każdego wyjazdu za granicę. Ma już tak wiele banknotów, niektóre nawet mu się zdublowały i planuje mieć ich coraz więcej a za tym idą cudowne wspomnienia, o których mógłby opowiadać i opowiadać. Bardzo ciekawa i pasjonująca pasja, do której zachęcam bo myślę, że kiedyś nawet będzie miała dużą wartość nie tylko sentymentalną. Jak już wspomniałam o kolekcjonowaniu to chcę abyście wiedzieli, że tak naprawdę zbierać można wszystko i to tak naprawdę zależy tylko od tego czym się pasjonujemy. Te wszystkie przedmioty mogą tak jak już wspomniałam wyżej przywoływać wspomnienia, pobudzać Naszą wyobraźnię czy nawet być całkiem niezłym, długoterminowym ulokowaniem gotówki jak np. inwestowanie w sztabki złota, które można wymieniać na pieniądze bądź nawet w przyszłości nimi płacić. Ja swojego czasu jak byłam nastolatką zbierałam każdy bilet z kina, nawet gdzieś pewnie bym znalazła ten mój mały dobytek ale troszkę pudeł bym musiała przejrzeć, jeśli uda mi się odnaleźć tą małą kolekcje biletów kinowych na pewno się nimi z Wami podzielę. Naprawdę możliwości kolekcjonerskich jest wiele: zbieranie pocztówek, znaczków, muszli, nakrętek, modeli pojazdów czy np. naklejek. 

Wieczorny czas możemy również spędzić inwestując w swój rozwój osobisty i nie mówię tu aby inwestować od razu pieniądze w szkolenie czy kursy ale zajrzeniu na you tube i posłuchaniu ciekawych podcastów, których jest naprawdę masę udostępnianych w necie. Ja od siebie mogę Wam polecić bardzo fajne podcasty dotyczące finansów "Finanse bardzo osobiste", które nagrywa przesympatyczny facet pokazując jakie sam popełnił błędy zanim zaczął się interesować finansami Marcin Iwuć. Prowadzi również swojego bloga, do którego wszystkich zainteresowanych odsyłam https://marciniwuc.com/strona-z-wpisami/. Uprzedzając wszystkie osoby, którym się pewnie nasunie pytanie czy ja to, że polecam kogoś przypadkiem na tym nie zarabiam, oczywiście że nie robię to dlatego bo chcę się z Wami podzielić czymś bardzo wartościowym.

Pewnie nie udało mi się w całości wyczerpać możliwości spędzania wolnego czasu w jesienne wieczory jak również w okresie innej pory roku, gdyż przykładów jest bardzo wiele i każdy musi sam odnaleźć coś dla siebie co będzie sprawiało, że daje to mu wiele radości. 

Jeśli chciałbyś/chciałabyś coś dodać od siebie chętnie posłucham a może i mnie zaciekawi.

Dawałam z siebie bardzo dużo a dostawałam tak naprawdę czasami nic. Przykre to jest bo myślę, że takich kobiet jak Ja jest dużo więcej gdzie dają z siebie bardzo wiele nie oczekując w zamian gwiazdek z nieba tylko choć troszkę zrozumienia, ciepła, bliskości. 

A Wy moi Czytelnicy jak uważacie: są to zbyt wysokie wymagania? Aż tak dużo kosztują tą drugą połówkę, że nie da się ich spełnić?

Ten rok był chyba dla mnie bardzo ciężki w każdym aspekcie mojego życia. Najpierw miłość, która okazała się złudna, w między czasie miałam wypadek w trakcie mojej pracy będąc na rejonie poślizgnęłam się i uderzyłam w tył głowy o podłoże wyłożone kostką. Spędziłam w domu pół roku na zwolnieniu lekarskim. Poświęciłam ten czas osobie, w której się zakochałam całym swoim serduszkiem. Nie wiem czy zakończyliśmy znajomość już tak na zawsze ale wiem, że staram się nie odzywać do Niego od 2 września tego roku. Nasza wymiana zdań, można by Nawet powiedzieć kłótnia nastąpiła 31 sierpnia. Powiedziałam mu wszystko co mnie bolało, zacytowałam jego zdania, ciągłe wymówki kiedy proponowałam spotkanie, wspólne wyjście, wspólnie spędzony czas i zawsze słyszałam odmowę w stylu:  "jestem bardzo zmęczony, miałem dużo pracy, zajmowałem się wnukami, dziś nie mam ochoty na rozmowę i wiele innych..." Gdzie wcześniej wszystko było bez problemu pomagaliśmy sobie w każdej sytuacji, gdzie potrafił przegadać ze mną całą noc, opowiadając o wszystkim, jak mu minął dzień, czemu jest smutny, co się wydarzyło... Mieliśmy bardzo dobry ze sobą kontakt. Sytuacja się zmieniła z dnia na dzień od lipca tego roku. Tak jakby poznał kogoś, kto mu bardziej odpowiada nawet pod względem wieku ale nie miał i nadal nie ma odwagi się do tego przyznać. Kilka razy złapałam Go na kłamstwie gdy mówił, że jest bardzo zmęczony i idzie spać raptem rozmawiał z kimś innym, linia zajęta i tak przez kilka godzin. Początkowo wierzyłam, że może córka, siostra dzwoni o tak późnej porze ale z czasem przestałam bo było to bardzo dla mnie dziwne.

Jestem z natury osobą, która nie czepia się z byle powodu o jakąś tam sytuację jedną czy drugą nie mając na to konkretnych dowodów prócz swoich myśli, więc nie poruszałam zbytnio tego tematu a wręcz dawałam Mu możliwość samemu wyjaśnienia czemu nie mamy dla siebie czasu. Pewnie dużo osób już na tym etapie sobie myśli, że trzeba było dać sobie spokój tylko niekiedy jest to bardzo trudne bo jeśli się kogoś kocha bardzo mocno to nie jest tak łatwo po prostu zapomnieć a tym bardziej jak się poświęca całym sobą. Myślę, że jest wiele rodzin, w których rodzice nie podejmują kroku związanego z rozstaniem chociażby dlatego, że jedna z nich bardzo kocha, są dzieci, które by to źle odebrały i tak tkwią w tym związku i się oszukują nawzajem dopóki nie dojdzie do jakiejś tragedii gdzie w końcu się otrząsają i widzą popełniany błąd bo lepiej się rozstać i cieszyć pełnią życia niż myśleć, że jutro będzie lepiej.

Ktoś mi kiedyś powiedział, że każdy z Nas ma taką samą dobę, nikt nie ma więcej godzin bądź mniej i to od Nas samych zależy jak sobie ten czas zaplanujemy. Jedni potrafią znaleźć nawet w najcięższym swoim dniu pracy, wielu obowiązków chociaż pięć minut dla swojej drugiej połówki co oznacza, że zależy to wszystko od chęci i zaangażowania. Osoby, które zawsze się wykręcają wymyślając co rusz nowe wymówki dają sygnał, że nie są zainteresowani. Wiem, że jest to przykre i nie jest łatwo to zauważyć, ale mówię Wam o tym aby innej osobie w podobnej sytuacji było choć troszkę łatwiej. Prawie rok czasu mi zajęło abym odczarowała się z miłości do osoby, która na nią nie zasługuję odpychając mnie od siebie w każdej sytuacji ale nie mówiąc mi tego wprost. Naprawdę jest bardzo trudno zmienić wszystko i zostawić ukochanego, a tym bardziej jeśli jest się w związku bardzo długo.

Mi było z tym ciężko, przepłakałam dwa tygodnie. W czasie kiedy ogarniałam wszystkie moje obowiązki, opiekowałam się dziećmi nie myślałam o tej trudnej chwili, ale nastawał moment gdy w domu zapadała cisza, brałam koc, otulałam się nim, i płakałam w poduszkę i nie pomagały filmy, książka, bo co spojrzałam na telefon On nie dzwonił, nie pisał, a mi było z tym bardzo źle. Oczywiście raz złamałam swoją zasadę i napisałam o tym jak się czuje, tak dostałam odpowiedź dzień później: "Cześć Dorotko. Przykro mi, że tak się czujesz". Jeszcze bardziej mnie to zabolało bo to oznaczało, że to wszystko w co wierzyłam było złudne i nie prawdziwe, że po Nim to spłynęło jak woda płynąca po Naszym ciele w trakcie brania prysznicu! Do dnia dzisiejszego jeszcze czuję smutek, boli mnie jak widzę zdjęcia wstawione na portalu społecznościowym np. z wyjazdu na Ukrainę we wrześniu, bądź mile spędzonego czasu nad morzem ze znajomymi a nawet może z nowo poznaną Kobietą, z wyjazdu do Częstochowy, który odbył się cztery dni temu: On sam i kilkanaście kobiet w autokarze. Tak, wiem znowu masz myśli, że to nic złego i oczywiście masz rację On ma prawo żyć i cieszyć się chwilą i Ja tego nie zaprzeczam tylko jest mi po prostu bardzo smutno, że gdy Ja chciałam z Nim spędzić czas to od trzech miesięcy nie mógł znaleźć dla mnie ani chwili. Bardzo to boli ale też daje mi możliwość nauki abym nie popełniła kolejny raz tego samego błędu a mianowicie mówiąc abym przestała wierzyć w każdą opowiedzianą bajeczkę bo nie tędy droga. Związek powinien być budowany na przyjaźni, zaufaniu i szczerości a za tym idą też cielesne przyjemności.

Ten trudny rok pokazał mi jak wiele straciłam i jak wiele mogłam dać z siebie nawet Wam moim Czytelnikom 😊