Pamięć która trwa wiecznie - o odwiedzinach bliskich na cmentarzu.

   Każdego roku nadchodzi moment, gdy zatrzymujemy się na chwilę, by wspomnieć tych, którzy już odeszli. Nasza coroczna wizyta na cmentarzu staje się okazją, by połączyć to, co było, z tym, co jest, i choć na chwilę zbliżyć się do bliskich, którzy wciąż żyją w naszych sercach. To czas pełen wzruszeń i wspomnień, które dzielimy z dziećmi – tak, by nawet te najmłodsze serca mogły poczuć tę wyjątkową więź. 

    W tym roku odwiedziliśmy grób mojego taty. Choć zmarł, gdy sama byłam dzieckiem i moi synowie go nigdy nie poznali, to za każdym razem czuję, jak bardzo są otwarci na tę wizytę. Wydaje się, że rozumieją coś, czego nie da się wyrazić słowami, jakby ich serca znały go i czuły jego obecność. Wspominając go, opowiadam im o nim, tak by choć w części mogli poczuć, kim był i jak wiele dla mnie znaczył. 

    Następnie odwiedziliśmy grób mojej cioci, dziadka i wujka – osób, których także dzieciaki nie miały okazji poznać. Mimo to zawsze podchodzą do tych chwil z szacunkiem i powagą, choć czasem pytają, czym właściwie jest śmierć i dlaczego ludzie odchodzą. Wiem, że jeszcze nie do końca to rozumieją, ale ich serca czują, że w tych wspomnieniach jest coś ważnego.

  Każdy zapalony znicz to nasze światełko miłości, które wypełnia cmentarz blaskiem i ciepłem. Te chwile pokazują nam, że miłość trwa, nawet gdy kogoś już z nami nie ma. I choć dla dzieci to wszystko jest jeszcze nowe, myślę, że ich obecność uczy ich o tym, co w życiu ważne – o pamięci, szacunku i głębokich więzach rodzinnych.

    W takich dniach czujemy jeszcze mocniej, jak ważne jest docenianie siebie nawzajem tu i teraz, bo mamy tylko ten moment, by być razem.